Aktualności

Potańcówka z Gwiazdami, czyli lekko sanatoryjne podsumowanie sezonu 2015/2016

Emocje po finale ORLEN Ligi już opadły, konfetti zostało sprzątnięte z parkietu, a medale rozdane. To świetny moment na to, żeby podsumować sezon 2015/16 z rytmicznym przytupem i... przymrużeniem oka. Jeśli chcecie zobaczyć, co zapamiętaliśmy z zakończonych rozgrywek, zapraszamy do lektury.

Ponieważ ORLEN Liga w tym roku świętuje 15 urodziny postanowiliśmy nadać naszemu podsumowaniu nieco staromodny klimat. Dlatego też wyobraziłem sobie mały kurort w proporcjonalnie małej miejscowości, a w nim wmałą, zakurzoną salkę, w której w sobotni wieczór zbierają się wszyscy żądni rozrywki goście. Wyobraziłem sobie skromny podest, nazwany hucznie sceną i ostre światło skupione właśnie na nim. Po sali rozchodził się szelest cekinów przyszytych do błękitnych marynarek i błysk wyglancowanych mokasynów, gdy nasza trójka zmierzała w kierunku wspomnianego podwyższenia. Rafał zasiadł przy perkusji, Sebastian odkleił grzywkę po trwałej ondulacji od spoconego czoła i stanął za keyboardem. W tym samym czasie ja chwyciłem za gitarę i przeczesując dłonią bujny wąs, stanąłem za mikrofonem i zaanonsowałem nas mówiąc, że nazywamy się zespół „Nicponie” i zamierzamy dziś rozhulać ten pawilon. Gdy tylko zabrzmiały pierwsze takty prostych i naiwnych piosenek, dziewczęta wyszły z zakurzonych kątów i zaczęły tupać nóżką w świetle kuli dyskotekowej, a panowie pokazywać „peace and safe”. Kiedy potańcówka rozkręciła się już na dobre, przyszedł czas na długo oczekiwane i zbierane od początku zabawy dedykacje, a ten mały koncert życzeń zaczął się właśnie tak:

Od działaczy z Ostrowca Świętokrzyskiego dla przesympatycznych siatkarek zespołu KSZO „Czerwony jak cegła” zespołu Dżem. „Nie wiem jak mam to zrobić, ona zawstydza mnie, strach ma tak wielkie oczy, wokół ciemno jest” śpiewał przed laty zespół Dżemu w utworze „Czerwony jak cegła”. Trzeba obiektywnie powiedzieć, że występy KSZO Ostrowiec Świętokrzyski w tym sezonie doskonale wpisują się w słowa tej piosenki. Dwunasta pozycja w finałowej klasyfikacji wskazuje jednak na zbyt duży respekt i bojaźń zespołu z Ostrowca w stosunku do ligowych rywali. „Będzie lepiej, gdy pójdę, nie chcę patrzyć jej w twarz, Może kiedyś da mi szansę, spróbować jeszcze raz, no, Jeszcze jeden, jeden raz! Zapraszamy siatkarski KSZO na parkiet, aby wspólnie dedykacją od działaczy dla drużyny zakończyć uroczyście sezon, a w kolejnym roku móc cieszyć się z sukcesów odniesionych na parkiecie.

Anonimowa dedykacja dla klubu Developres SkyRes Rzeszów – „Bo tutaj jest jak jest” z repertuaru Pawła Kukiza. Anonimowa dedykacja trafia do drużyny z Rzeszowa. „Bo tutaj jest jak jest” – cóż, tymi słowami ktoś podsumował postawę Rzeszowskiej ekipy. Status quo utrzymany, ale jak wspomnimy nasz dancing przed sezonem to chyba aspiracje były wyższe? Miały być gwiazdy, szampan, sukces i „wyjście z cienia Resovii”. Czerwony dywan zaliczył tylko trener, opuszczając klub. Chciałoby się zapytać włodarzy klubu – „dlaczego tyle zła i dokąd zmierza świat?”. A może to było celem nadawcy dedykacji?

Dla przemiłego klubu Legionovia Legionowo od kibiców zespołu utwór z „10 w skali Beauforta” zespołu Czerwone Gitary. Zespół z Legionowa zajął dziesiąte miejsce, a ten sezon był niczym sztorm dla wielu siatkarek zaczynających swoją przygodę z seniorską siatkówką. Bosmanem, który zapiął płaszcz i zaklął „ech, do czorta!” w tym sezonie była Malwina Smarzek, która zdobyła aż 382 punkty w ligowych meczach. Choć sceptycy nie dawali tej łajbie żadnych szans, to wypłynęła na szerokie wody i może teraz zabierać kibiców w „Rejs” jak Marek Piwowski. Trud młodych siatkarek docenił Jacek Nawrocki w swoich powołaniach do reprezentacji, więc siatkarki Legionovii predestynują do miana „wilków morskich”.

Od Trenera Adama Grabowskiego dla sympatycznych siatkarek z Bydgoszczy przebój Jerzego Połomskiego „Bo z dziewczynami”. Ze względu na średnią wieku zespołu równie dobrze pasowałby tu utwór „Cztery Osiemnastki” Tomasza Niecika. Trener Grabowski w tym sezonie nie mógł być czegokolwiek pewien. Po fazie zasadniczej Pałac Bydgoszcz miał na swoim koncie tylko cztery zwycięstwa, jednak w walce o miejsca 9-12 zajął najwyższą możliwie lokatę. Podczas walki o wcześniej wspomniane miejsce szkoleniowiec siatkarek z Bydgoszczy też nie wiedział czy dobrze jest, czy może jest już źle - po pierwszym przegranym meczu u siebie z ekipą z Rzeszowa, Pałac wygrał dwa wyjazdowe spotkania. W trakcie sezonu zmienił się też wyjściowy skład zespołu, kontuzje Natalii Krawulskiej i Zuzanny Czyżnielewskiej dały szanse na grę Dominice Minicz i Jagodzie Materni, a pierwszą rozgrywającą w trakcie sezonu została Marlena Pleśnierowicz, która cieszyła się większym uznaniem w oczach trenera niż Paulina Bałdyga.

Od pozostałych klubów ORLEN ligi dla przemiłego klubu PTPS Piła piosenka Artura Andrusa „Piłem w Spale, spałem w Pile”. W tym sezonie drużyna PTPS-u Piła wiele razy pokazała, że jest groźnym rywalem. Dyrektory i prezesy często przecierały oczy ze zdziwienia patrząc na grę ekipy trenera Vettoriego. Tymczasem ja – Piłem w Spale, spałem w Pile i to jak na razie tyle! Tak chyba można opisać drużynę z Piły w konfrontacjach z drużynami z tzw. górnej półki. Na koniec sezonu widać, że postawa została doceniona.

Od Działaczy klubu BKS Aluprof Profi Credit Bielsko-Biała, dla trenera Mariusza Wiktorowicza „Wróć do mnie” z repertuaru Krzysztofa Krawczyka. Trener Mariusz Wiktorowicz podpisując kontrakt z BKS-em mógłby po cichu zanucić „Ooops, I did it again”. Po raz kolejny szkoleniowiec pojawił się w klubie w trakcie sezonu 2015/2016, po odejściu z Rzeszowa zamknął świat na klucz i wrócił do swojego byłego klubu. Widocznie ktoś w zarządzie wciąż pamiętał go z tamtych lat. Sezon dla bielskiego zespołu układał się różnie, dość niespodziewaną porażkę z ŁKS-em Łódź w Pucharze Polski, BKS zrekompensował sobie pokonując chwilę później w lidze Chemika Police i ekipę z Sopotu. Ostatecznie klub zakończył zmagania na siódmym miejscu. Podobno siódemka to szczęśliwa liczba, więc może w przyszłym sezonie BKS poprawi ten wynik.

Od trenera Bogdana Serwińskiego dla przesłodkich siatkarek Polskiego Cukru Muszynianki Enea Muszyna „Wakacje z blondynką” Macieja Kossowskiego. Nie zwalniamy tempa, w tym przypadku nie chodzi o wakacje, a raczej o cały sezon. Blondynki dominowały w zespole Muszynianki. Reprezentacyjne przyjmujące Grejman, Kurnikowska, duet libero Krzos – Śliwa, oczywiście nie-blondynki też dorzuciły swoje do postawy zespołu, ale… co sprawia, że Muszyna przyciąga tak wiele blondynek, może to pan trener Serwiński? Maestro, muzyka!  Od Działaczy klubu Budowlani Łódź dla przesympatycznego trenera Jacka Pasińskiego znany szlagier Izabeli Trojanowskiej – „Podaj cegłę”. Piąta lokata to murowany sukces zespołu z Łodzi. Zbudowany został na solidnym fundamencie przyjęcia i ataku Heike Beier. Kondygnacje nowego domu były równie wysokie co Gabriela Polańska, a w kwestii wystroju czuć było powiew świeżości w postaci przestawionej na atak Julii Twardowskiej. Warto przypomnieć, że w tym sezonie Budowlane sprawiły niespodziankę w Pucharze Polski, awansując do turnieju finałowego w Kaliszu, w półfinale postawiły trudną do sforsowania ścianę w bloku, którą jednak ostatecznie zburzył Chemik Police. Podsumowując, gdyby pan Jacek Pasiński pracowałby w wykończeniówce, to nawet u obcego robiłby jak u siebie.

Od prezesów klubów z miejsc 5-12 dla przemiłego zespołu MKS-u Dąbrowy Górniczej „Iść w stronę słońca” zespołu Dwa Plus Jeden. Jak śpiewa zespół Dwa plus Jeden podopiecznym trenera Serramalera udało się w tym sezonie „iść, ciągle iść w stronę słońca”, czyli być blisko strefy medalowej. Na ostatnim etapie w walce o brązowy medal dąbrowianki prowadziły w pierwszym meczu we Wrocławiu już 2:0, ale do zwycięstwa potrzebne są trzy sety. Tego nie udało się im dokonać i kolejne partie oraz spotkania miały jednego bohatera. „Iść, ciągle być w tej podróży, którą ludzie prozaicznie życiem zwą. Iść, zawsze iść jak najdłużej. Za plecami mieć nadciągającą noc”. Kamila Ganszczyk i jej koleżanki na swojej drodze pewnie awansowały do czwórki i próbowały porwać się na strefę medalową. Nie udało się osiągnąć tego celu, a rywalki za ich plecami zazwyczaj nie uczyniły wszystkiego, aby im walkę o medale w fazie zasadniczej utrudnić.

Od tajemniczego wielbiciela dla zespołu Impelu Wrocław „Kryzysowa narzeczona” zespołu Lady Pank. Klasyka polskich dyskotek trafia z dedykacją do drużyny z Wrocławia. Nadawca dedykacji nieznany i brak uzasadnienia. „Mogłaś być już na dnie, a nie byłaś” – tak głośno myślimy, że może chodzi o postawę drużyny. Był taki moment, że w hali Orbita głośno szeptało się o tym, że o medalu to „Panie, drużyna może sobie pomarzyć”. Trezes jednak wziął na swoje barki ciężar i zdobył z ekipą brązowy medal…. „Nigdy nie dowiesz się co straciłaś”.

Dla przemiłego zespołu PGE Atomu Trefla Sopot od kibiców utwór zespołu Jamal pod tytułem „Peron”. Stop, stop orkiestra. Zupełna zmiana klimatu, trudno nawet powiedzieć czy damy radę zagrać to na kibordzie, ale czego nie robi się dla dobrej zabawy. Dla zespołu z Sopotu dedykacja z piosenką Jamala – Peron. Chociaż nadawca liściku się nie przyznał to chyba piosenka skierowana jest bardziej do Katarzyny Zaroślińskiej, która była prawdziwą liderką drużyny wicemistrzyń Polski. „Zostań potrzebuję cię tu…” – czy ktoś jeszcze ma wątpliwości? Chociaż „biegnę do Ciebie…” – może to zapowiedź przyszłej rywalizacji z Chemikiem Police o złoto? „Poukładaj mi sny” z tym przekazem zapraszamy do tańca.

Od pozostałych klubów ORLEN Ligi dla przesympatycznego mistrza kraju „Nas nie dogoniat” zespołu Tatu. Zapraszamy do powstania oraz wspólnego odśpiewania utworu rosyjskiego duetu: „Nas nie dogoniat”. Tak, tak szanowni państwo – adresatem tej dedykacji może być tylko jeden zespół, nie posiadający równorzędnych rywali w tym sezonie w ORLEN Lidze. Niepokonane w fazie zasadniczej, bezsprzecznie dominujące w rywalizacji Pucharu Polski zawodniczki Chemika Police mogą śmiało zaśpiewać wspólnie z nami ten utwór. Mamy głęboką nadzieję, że w kolejnym sezonie topowe kluby z Europy nie zaśpiewają policzankom w ramach Ligi Mistrzyń właśnie tej piosenki.

Na koniec chcieliśmy tylko dodać, że tekst nie był sponsorowany przez gminę Ciechocinek, a koncert życzeń się nie skończył – liczymy na bisy w wykonaniu naszej reprezentacji pod wodzą Jacka Nawrockiego.