Edyta Rzenno pracuje na dwóch etatach

Białostocki AZS pieczołowicie przygotowuje się do sezonu Orlen Ligi.

 

W poniedziałek do zespołu dołączy czwórka reprezentantek Trynidadu i Tobago: Krystle Esdelle, Rheeza Grant, Channon Thompson i Sinead Jack. Karaibki są tuż po pewnym zwycięstwie w grupie pierwszej fazy eliminacji mistrzostw świata w strefie NORCECA. Ich polskie koleżanki uczestniczą natomiast w turnieju Fakro Cup.

AZS na południe pojechał w zaledwie ośmioosobowym składzie. W rozgrywanym na ziemi sądeckiej i gorlickiej turnieju brakuje nie tylko Trynidadek, bo w Białymstoku na badaniach została Anna Łozowska. Trener Czesław Tobolski dysponuje więc tylko jedną środkową, Edytą Rzenno. 29-letnia zawodniczka nie schodzi z boiska nawet na sekundę. W ten sposób AZS ma rozegrać w sumie pięć spotkań. W pierwszym - pokazowym - białostoczanki łatwo pokonały mistrzynie Norwegii, Stod Volley 4:0 (25:20, 25:18, 25:21, 25:15). 

Rzenno wróciła latem do AZS-u po dwuletniej przerwie. Półtora roku wypełniło jej leczenie kontuzji, a ostatniej wiosny występowała już w I lidze, w AZS UE Kraków. 

Jak sobie poradziłyście w meczu z Norweżkami? Czy rzeczywiście w ogóle nie schodziłaś z boiska?

Edyta Rzenno: - Tak. Cały czas byłam pod siatką. Normalnie robiłyśmy przejścia, jednak gdy  miałam iść na zagrywkę, serwowała inna dziewczyna. Ja zostawałam w pierwszej linii, czyli grałam jakby za dwie środkowe. 

Nie wykonywałaś więc serwisu? Przydałyby się, bo pamiętamy twoje mocne zagrywki z wyskoku sprzed kontuzji.

- Nie serwowałam, ale przyznam, że na razie moja zagrywka jeszcze nie jest ustabilizowana, tak, jakbym chciała. To przyjdzie z czasem. 

Norweżki to nie był chyba silny rywal?

- Ciężko się zmobilizować na mecz z takim przeciwnikiem, ale ostatecznie spokojnie wygrałyśmy i o to chodzi. Zobaczymy jak poradzimy sobie w turnieju i pokazowym spotkaniu, jakie mamy rozegrać z Muszynianką. 

Do drużyny dołączyłaś jako ostatnia. Czy wszystkie formalności są załatwione?

- Tak, kontrakt jest podpisany. Doszło do tego jeszcze przed wyjazdem na drugie zgrupowanie drużyny do Wilkas.  

Jak się czujesz w tak młodej grupie zawodniczek?

- Oprócz mnie jest jeszcze Ewa Cabajewska i wspólnie tworzymy wąskie, starsze grono. Ale cały zespół jest bardzo fajny. Dziewczyny pracują, chcą pokazać na co je stać. Uważam, że wszystko przed nami. Na pewno nie stawiałabym nas w tym sezonie na straconej pozycji, jak wiele osób to zdążyło zrobić. 

Obiecująco wypadły wasze sparingi w Łodzi z Budowlanymi.

- Pierwszy mecz wygrałyśmy 3:1. W drugim uległyśmy 0:3, ale dwa sety toczyły się "na przewagi". To niezły prognostyk, a przecież nie ma z nami czterech dziewczyn z Trynidadu. To jedna trzecia całego zespołu.

I prawdopodobnie praktycznie połowa wyjściowej szóstki...

- Tego nie można być pewnym, bo jestem przekonana, że żadna z dziewczyn swojego miejsca nie odda za darmo. O pierwszą szóstkę trzeba będzie rywalizować. 

Czeka was częste porozumiewanie się po angielsku. Dobrze operujesz tym językiem? 

- Szczerze przyznam, za bardzo nie lubię mówić po angielsku, natomiast dużo rozumiem. Nie będzie z tym na pewno żadnego problemu, dogadamy się.

Fakro Cup to w sumie pięć meczów. Spory wysiłek dla ośmioosobowej drużyny.

- Dla mnie szczególnie. Lekko dokucza mi mięsień, ale to zrozumiałe, bo przez prawie dwa lata nie trenowałam, a teraz ćwiczę z pełnymi obciążeniami. Za to nie narzekam na kolano, które miałam kontuzjowane i to najważniejsze. Mamy dużo grania w Fakro Cup i to dobrze. Dla mnie to może nawet za dużo, bo przecież podczas meczów pracuję na dwóch etatach.

 

Powrót do listy