Dwa światy w jednym meczu

Ostatni ligowy mecz pierwszej rundy fazy zasadniczej pomiędzy zespołami BKS AluprofF Bielsko-Biała a Gedanią Żukowo znajdującymi się na antypodach PlusLigi Kobiet, wymaga szczególnego spojrzenia z punktu widzenia wyniku i kreowania widowiska. Po jednej stronie siatki staje profesjonalny klub dający trenerowi pełny komfort pracy i zawodniczki z aspiracjami na najwyższe celem, po drugiej debiutujący trener, który musi dorabiać pracą w szkole i siatkarki z trudem godzące treningi z nauką, Chociaż taka jest ligowa rzeczywistość, to gdy rozlegnie się gwizdek sędziego liczy się już tylko gra.

CO ZWYKLE ROBI DOŚWIADCZONY TRENER Chciałby wygrać jak najszybciej i wysoką różnicą punktów, chociaż zdaje sobie sprawę, że umiejętność wygrywania wysoko ze słabszym przeciwnikiem jest chyba najtrudniejszą sprawą w siatkówce. Na odprawie przedmeczowej pokazuje fragmenty najlepszej gry przeciwnika, bo wie, że wygłaszanie wielkich mów motywacyjnych przed takim meczem nie ma większego sensu, ponieważ nawet on sam zwykle nie czuje zwykłego dreszczyku emocji. Trener wyznacza cele indywidualne w myśl zasady, że treść celu nie jest aż tak ważna, jak sam fakt jego wyznaczenia. Musi on trzymać się tych celów i egzekwować z całą stanowczością ich osiąganie, aby być wiarygodnym w swoim dalszym postępowaniu. Dokonując zmian zawodniczek w trakcie meczu musi mieć na względzie utrzymanie tempa gry, zgodnie z powiedzeniem, że gra z małym zaangażowaniem jest demoralizacją zespołu. Często zdarza się, że po wejściu rezerwowej zawodniczki zespół traci punkty, pomimo tego że zmianowa nie popełniła żadnego błędu. Jest to więc doskonały moment dla trenera, aby ocenić spójność swojego zespołu i wartość zawodniczek rezerwowych. Trener doświadczonego zespołu ma więc szczególnie trudne zadanie, ponieważ musi uwzględnić wiele aspektów, aby gra na pozytywnych emocjach nie przerodziła się w niekontrolowaną złość po nieudanych akcjach. Emocje mają największy wpływ na grę, gdyż są silne i natychmiastowe, a doświadczony zespół, to przecież mistrz opanowania. JAK POWINIEN PODEJŚĆ DO MECZU DOŚWIADCZONY ZESPÓŁ Doświadczony zespół przede wszystkim szanuje każdego przeciwnika nigdy nie myśli, że walka będzie łatwa. Zawodniczki wiedzą, że każdy zdobyty punkt jest normą, a stracony porażką do kwadratu i to właśnie one ponoszą odpowiedzialność za to co dzieje się ma boisku. Każda siatkarka musi szukać wewnętrznej motywacji poprzez ukierunkowanie się na własne cele, aby uzyskać stan optymalnego pobudzenia. Ponieważ gra nie jest tak wymagająca pod względem taktycznym, a wynik jest raczej z góry przesądzony, to walka z piłką, a nie z przeciwnikiem, nabiera szczególnego znaczenia. Zawodniczka wygrywa walkę z piłką, kiedy ona będzie jej posłuszna i poleci z taką prędkością, w takim kierunku i z taką rotacją, jak ona zechce. Także wtedy kiedy nie pozwoli trudnej piłce upaść na podłogę. Siatkarka przegrywa jeżeli piłka pokona ją swoją prędkością i niespodziewanym kierunkiem lotu. CO POWINIEN ROBIĆ TRENER SŁABSZEGO ZESPOŁU Trener musi jasno określić, czego oczekuje od zespołu i za co będzie go rozliczał stawiając zadania możliwe do wykonania. Musi wywołać dobry nastrój w zespole pokazując na wideo nieudane akcje przeciwnika i zdjąć maksymalnie stres biorąc na siebie część odpowiedzialności za poszczególne akcje. Aby ukierunkować myślenie zawodniczek musi przenieść większą uwagę na sposób wykonania poszczególnych elementów technicznych czy taktycznych używając słów kluczy ( „oczy” „najpierw nogi” „trzymaj prostą”, itp.). Musi minimalizować negatywne emocje, jak obawa przed porażką, które zabijają pewność siebie jak również motywację, gdyż jak wiadomo wykonanie podąża za emocjami. Trener musi wnikliwie obserwować jak zawodniczki reagują, gdy sprawy nie idą dobrze. Trener powinien rozwinąć totalną „koncentrację zadaniową”, w każdym momencie kierując uwagę bardziej na to co robimy, a nie na rezultaty. Trener dopinguje i wspiera swój zespół, po każdej akcji, ponieważ wsparcie wspomaga pewność w grze, a po wyjątkowo udanych zagraniach pokazanie swojej radości jest absolutną koniecznością!!! Zawodniczki muszą widzieć, że trener gra razem z zespołem. JAK POWINIEN PODEJŚĆ DO MECZU SŁABSZY ZESPÓŁ Zawodniczki muszą wiedzieć, że jest wiele sytuacji nad którymi trudno będzie zapanować w czasie gry, ale mogą one w pełni kontrolować swoją emocjonalną reakcję na te wydarzenia. Zespół powinien zapomnieć o tym co było i nie myśleć co będzie - liczy się tylko tu i teraz, liczy się każda następna akcja. Należy pielęgnować w sobie bojowe nastawienie dające pragnienie uczestniczenia w każdej akcji zamiast unikania działania (tylko nie do mnie). Zawodniczki muszą nauczać się uspokajać, szczególnie po nieudanej akcji, poprzez oddech i prowadzenie odpowiedniego dialogu wewnętrznego (kocham walkę i nic innego mnie nie obchodzi). Zespół musi wyrażać swoją radość po udanych akcjach, nawet jeśli zdarzają się one rzadko. Poprzez odpowiednią mowę ciała zawodniczki muszą stale pokazywać: „jesteśmy gotowe”, „walczymy do końca”. Kibice lubią oglądać doświadczone zespoły pokazujące swój kunszt i młode gniewne walczące jak lwy zawodniczki. Wydaje się to oczywiste i zawsze powinny pamiętać o tym główni aktorzy siatkarskiego widowiska. Powrót do listy